Józef Chełmoński

Józef Marian Chełmoński herbu Prawdzic (ur. 7 listopada 1849, zm. 6 kwietnia 1914) – polski malarz, reprezentant realizmu.

W latach 1867-1872 uczył się w warszawskiej Klasie Rysunkowej i w prywatnej pracowni Wojciecha Gersona, 1872-1875 studiował w Akademii monachijskiej. W 1875 udał się do Paryża, gdzie zyskał dużą popularność dzięki oryginalnej tematyce swoich obrazów. Współpracował jako ilustrator z paryskim "Le Monde Illustré". Zwiedzał Włochy, w latach 1872 i 1874-1875 odbył wycieczki na Podole i Ukrainę. W 1887 wrócił do kraju i zamieszkał w Warszawie, w 1889 kupił dworek w Kuklówce, gdzie wprowadził się i mieszkał aż do śmierci. W tym czasie często przebywał także w dworze należącym do rodziny Górskich w pobliskiej Woli Pękoszewskiej gdzie uczył malarstwa Pię Górską^[9]. Pochowany został w Łowiczu. 

______________________________________________________________________

Z dziejów historii:
Dziadek malarza, również Józef Chełmoński  w 1872 roku jest świadkiem chrztu u swojego parobka, Jakuba Zawiślaka .
1834 - jest także chrzestnym wraz z Marianną Chelmońską .
Ignacemu Krauze  (Niemiec z pochodzenia. Plantator tytoniu w majątku Chełmońskich) rodzi się córka Matylda Józefina z matki Ewy z domu Flejszman . 20 marca tego samego roku odbywa się chrzest.
Chełmoński jest chrzestnym wraz z  Adelajdą Chełmońską (panna do śmierci) u swoich fornali dworskich .

Fornale dworscy dziadka Chełmońskiego:
- Walenty Marianski 
- Antoni Zawacki
- Sylwester Michalski,

1853- ostatnie wpisy w aktach kościelnych o dziadku Chełmońskiego.
Dwory Chełmońskich upadają, pozostał jedynie na Chyleńcu 

Źródło: http://pl.wikipedia.org/wiki/Józef_Chełmoński, oraz rozmowa z Mirosławem Figaszewskim.